Heb je er al eens bij stilgestaan hoe je wilt terugkijken op je leven? Wat je allemaal bereikt wil hebben? Wil je een droom of een idee verwezenlijken? Je leeft maar één keer, maar hoe bepaal je nu jouw doel in dit leven? Het YOLO-tijdperk (you only live once) laat een contradictorische spiegel zien tussen depressieve gevoelens en geluk. Meer en meer mensen ondervinden steeds moeite om een ‘zorgeloos’ leven te leiden. Maar zorgeloos, wat betekent dat vandaag voor jou? Je maakt voortdurend keuzes, je geeft het beste van jezelf maar streef je een gelukkig leven na? Niet dus! De lat ligt hoog, iedere dag moet en kan beter maar welke invulling geef jij aan ‘je leeft maar één keer’?
Je leeft maar 1 keer
Iedereen heeft bepaalde dromen over ‘iets’ wat hij/zij tijdens het leven wil waarmaken. Wat die ‘iets’ precies is blijft vaak een vage voorstelling. Je stelt iemand de volgende vraag: wat wil je nu écht in je leven? Het antwoord dat we vaak horen is: ik wil meer vrijheid maar ik weet niet welke richting ik moet inslaan.
Er is wel een gevoel aanwezig dat de tijd is aangebroken om over te gaan tot drastische levensveranderingen, maar waar moet je beginnen? Er moet brood op de plank komen (ongeacht of je je werk graag doet of niet), je hebt misschien een gezin en een huishouden te onderhouden en daarnaast zou je tijd moeten vrijmaken voor nieuwe projecten. Laat dit nu het voorbeeld zijn dat je leeft om te werken. We genieten niet meer, we leggen de lat hoog waardoor de kans op een burn-out aanzienlijk groter wordt.
Depressieve gevoelens versus geluk
Dagelijks worden we door sociale media beïnvloed. Facebook is het perfecte voorbeeld waar dagelijks miljoenen berichten worden gedeeld. Het is een soort dagboek waar mensen al hun lief en leed delen. Bovendien is het vanzelfsprekend geworden dat Facebook meer een uitlaatklep is dan een vermaak platform. Er wordt negatief uitgelaten en niet stilgestaan bij de gevolgen ervan. En die mensen, die er een depressieve houding op na houden, die pik je er direct uit. En voor je het goed en wel beseft, heeft een post honderden reacties uitgelokt en is de aangerichte schade, onomkeerbaar. Dan komt het drama en de rechtvaardiging dat het allemaal te wijten is aan de wereld waar we in leven.
Het positieve aspect van Facebook is dat er ook mensen zijn die alles op een constructieve en niet haatdragende manier bespreekbaar maken. We vinden er inspirerende verhalen, we komen in contact met gelijkgestemden die een doel nastreven, we worden geconfronteerd met mensen die dagelijks een portie geluk voorgeschoteld krijgen en we leren dat het niet onmogelijk is om ‘het systeem’ van ‘moeten’ te doorbreken. Die mensen (die in de minderheid zijn) genieten elke dag van de mooie kant van het leven. Ze delen hun kennis en. levens(ervaring) en ze zijn trots dat ze iets kunnen betekenen voor anderen.
Het systeem doorbreken want je leeft maar 1 keer
‘Het systeem’ zijn de beslommeringen die we dagelijks (moeten) ondergaan. Tijd die we (als we echt willen) kunnen spenderen op een manier die ons gelukkig maakt. Het hoeft niet altijd duur of fancy te zijn. Het gaat erom om je aandacht bewust naar binnen te richten. Waar heb jij op dit moment behoefte aan? Het is geen gemakkelijke opgave om je te verzetten tegen dat systeem, zeker als ze voorvloeien uit gedachtenpatronen en vastgeroeste overtuigingen. Maar het is zeker niet onmogelijk. Regels zijn er voor iedereen, maar eigen regels, voor je eigen leven, je eigen behoeften en je eigen geluk, die creëer je zelf.
Daar komt de allesomvattende en contradictorische vraag. Hoe kan jij het maximale uit je leven halen en een evenwicht vinden tussen ‘het systeem’ en je dromen? Neen, je moet je baas geen mailtje sturen om aan te kondigen dat je je ontslag indient en dat je morgen naar de andere kant van de wereld verhuist om een surfwinkel te openen.
Waar ik graag een pleidooi van maak is dat vervelend stemmetje in je hoofd, dat stemmetje dat ervoor zorgt dat jij niet voldoende van het leven geniet. Dat stemmetje dat je tegenhoudt om de dingen te doen die je graag doet zonder dat je je schuldig voelt.
Stel jezelf de vraag ‘wat wil ik nu écht. Want als je eerlijk bent ten opzichte van jezelf: leef je een leven dat overeenstemt met wie je diep van binnen bent? Of hang je vast aan regels, systemen en conditioneringen?
De belangrijkste stappen zijn eenvoudig:
- Durf de stap te zetten om ruimte de creëren voor jezelf.
- Stel jezelf kritische vragen: wat wil ik nu ‘echt’, waarom doe ik, wat ik doe.
- Koppel je gedachten los van je schuldgevoel.
- Besef dat verplichtingen relatief zijn en dat je ook verplichtingen hebt naar jezelf toe.
- Durf jezelf op de eerste plaats te stellen en laat gedachten ‘wat vinden andere hiervan’ los.
- Praat over je ‘vage’ dromen met een partner, een vriendin of een kennis.
- Besef dat je ‘nu’ leeft, je wilt je toekomst creëren en niet je verleden veranderen.
- Plan momenten in voor jezelf en hou je eraan.
- Wees je bewust dat jij de regie hebt over je leven, geef de leiding van je leven niet uit handen.
- Er is geen verandering mogelijk als je niet in actie treedt. Kom in beweging en onderneem dingen die het gevoel van je dromen en wensen versterken.
